Plac św. Ducha, dom nr 1, Teatr im. Juliusza Słowackiego. Od 1 połowy XIII wieku do końca wieku XIX w miejscu obecnego budynku teatru mieściły się zabudowania klasztoru i kościoła zakonu Duchaków. Graniczyły one z północno – wschodnim końcem murów miejskich. Do kompleksu należały dwa kościoły: nieistniejący już kościół szpitalny pw. św. Ducha i kościół pw. św. Krzyża.

Szpital stanowił schronienie nie tylko dla ludzi chorych, ale także dla osób bezdomnych, starszych oraz ubogich. Budynek był usytuowany w pobliżu murów miejskich tak, aby chorzy byli odseparowani od reszty społeczności miasta.

Ostatni księża z zakonu Duchaków umarli pod koniec XVIII wieku. W 2 połowie XIX wieku placówka została przeniesiona do szpitala św. Łazarza na ul. Kopernika, a budynki poszpitalne zostały zburzone.

W miejscu tym wybudowano w latach 1891-1893 nowy teatr, nazywany początkowo "Teatrem Miejskim". Pierwszym patronem teatru został Aleksander Fredro, którego granitowy pomnik został postawiony przed budynkiem teatru w 1900 roku. W roku 1909 nowym patronem został Juliusz Słowacki.

Budynek ma charakter eklektyczny z dużą liczbą neorenesansowych elementów. Reprezentacyjna fasada od strony ul. Szpitalnej jest ujęta w dwa ryzality zwieńczone alegorycznymi figurami. Od lewej strony są to: Poezja, Dramat i Komedia, dzieła Tadeusza Błotnickiego. Od prawej znajdują się: Muzyka, Opera i Operetka wykonane przez Alfreda Dauna. Pod gzymsem znajdują się alegoryczne postacie Wesołości i Smutku, wyrzeźbione przez Mieczysława Zawiejskiego. Na froncie fasady umieszczony jest napis: "Kraków Narodowej Sztuce". Upamiętnia on składki, jakie organizowano na rzecz budowy teatru wśród mieszkańców Krakowa. Na szczycie gmachu znajdują się rzeźby z grupy: "Poloneza czas zacząć" dłuta Michała Korpala. Przedstawiają one Tadeusza w kontuszu i Zosię w stroju szlacheckim.

Pierwszym dyrektorem teatru został Tadeusz Pawlikowski. W teatrze odbył się w roku 1896 pierwszy pokaz filmowy przy użyciu aparatury braci Lumiere, a w roku 1901 wystawiono tutaj premierę "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego.

Z tyłu budynku znajduje się scena "Miniatura" Teatru im. Juliusza Słowackiego. W jej eklektycznym budynku znajdowała się dawniej elektrownia teatralna.